Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście zobaczyć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w pałacach królewskich przebywają ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach. Ale co wyszliście zobaczyć? Proroka? Tak, mówię wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”. Powiadam wam bowiem: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana. Lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on».
I cały lud, który Go słuchał, a nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.
(Łk 7, 24-30)
Jezus daje świadectwo o Janie Chrzcicielu. Mówi o Nim, że jest największym z ludzi żyjących na świecie, ale nie w królestwie niebieskim, gdzie każdy zbawiony człowiek będzie większy od Jana. To wspaniała obietnica dla nas, którzy zmierzamy do nieba drogą wiary w Chrystusa. W oczekiwaniu adwentowym na przyjście Pana Jezusa warto zastanowić się nad swoim życiem w świetle dzisiejszej Ewangelii. Czy jestem bardziej trzciną kołyszącą się na wietrze, czy może człowiekiem w miękkie szaty ubranym? Co Jezus mógłby o mnie powiedzieć gdyby dzisiaj miał powiedzieć świadectwo o moim życiu?
