Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień od niego odsunięty.
Maria stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa: jednego w miejscu głowy, a drugiego w miejscu nóg.
I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?».
Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono».
Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus.
Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?».
Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę».
Jezus rzekł do niej: «Mario!».
A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: «Nauczycielu».
Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie; jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”».
Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział».
Maria Magdalena widząc pusty grób rozpłakała się i wpadła w rozpacz. Dopiero gdy rozpoznała Jezusa to uspokoiła się i rozradowała w sercu. My podobnie często skupiamy uwagę na tym co złe i smutne zapominając, że Jezus już zmartwychwstał i przynosi nam radość i pokój. Wystarczy na modlitwie duchowo spojrzeć na Niego, a On pozwoli się nam dojrzeć i będziemy mogli usłyszeć Jego głos : “Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bom Ja twoim Bogiem.Umacniam cię, jeszcze i wspomagam,podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą.”
