“Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył”. (Iz 49,1-2)
Jezus wie, co kryje się w człowieku. Określił dla każdego z nas powołanie i misje w Kościele. Tych, którzy powiedzą Mu “tak” – prowadzi nieustannie droga, której kształt określa nadane im imię. On czyni usta człowieka swoimi ustami. I tak wciąż żyje! Czy odpowiesz wdzięcznym sercem na powołanie?
Jezus powiedział do swoich uczniów:«Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam…
Jezus powiedział do swoich uczniów:«Skoro ujrzycie Jeruzalem otoczone przez wojska, wtedy wiedzcie, że jego spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci, co po wsiach, niech do niego nie…
A powiadam wam: Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. (Łk 12, 8-9) Jezus dzisiaj mówi do nas abyśmy przyznali się…
