Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?”. (Mt 18, 32-33)
Bóg wzywa nas do postawy miłosierdzia, do przebaczania, odpuszczania innym uraz, krzywd, przewinień (Mt 18, 22). Przebaczania tak, jak On nam przebaczył! Miłosierdzia takiego, jakie ma Ojciec (Łk 6, 36)! On odpuszcza tym, którzy odpuszczają. Brak miłosierdzia zamyka Twoje własne serce na Jego działanie. Dlatego Jezus chciał, abyśmy się uczyli przebaczania i zostawił nam w słowach modlitwy Pańskiej jedno z trudniejszych wezwań dla Kościoła: “I przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili (…) Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień”. (Mt 6, 12.14-15). Nucz nas być miłosiernymi, jak Ty jesteś miłosierny, Ojcze!
