Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?»
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
(Mk 2, 23-28)
Jezus uświadamia faryzeuszom i nam również, że Prawo Boże zostało ustanowione aby służyło naszemu dobru. Jeśli nasze spotkanie z Bogiem zakłóca jakiś niedostatek spowodowany chorobą, głodem lub innym nieszczęściem, to naszym chrześcijańskim obowiązkiem jest zaradzić temu brakowi. Jezus głosząc ewangelię również w szabat uzdrawiał i wykonywał uczynki miłosierdzia wobec ludzi cierpiących różnego rodzaju biedę. Postępujmy podobnie jak nasz Pan i nie wymawiajmy się od czynienia dobra ze względu na niesprzyjające okoliczności.
