Bóg zna każdego z nas w najdrobniejszych detalach i dobiera indywidualny sposób komunikacji. To takie fascynujące, że stworzył nas tak bardzo różnorodnie i używa różnych form do kontaktu z każdym z nas! My i nasze historie nie są jednostkowe. Jesteśmy jakimś fragmentem Bożego planu. To jak gobelin – ma sens wtedy, kiedy są różne nici nadające obraz. Co z tego, gdyby była sama jedna czarna nić? Gobelin nie nadałby żadnego wzoru, zostałby zatracony sens jego istoty. Tkając go nie widzimy całego obrazu, a jedynie pojedyncze nici. Dokładnie tak działa nasz Bóg. Może czasem nie widzimy sensu danej sytuacji, ale On widzi całość i wie, jak te nitki przeplatać, aby wyszło z tego piękne dzieło!

Bóg mówi do ciebie

Niezwykłość Boga polega na tym, że On mówi do każdego z nas cały czas. Najbardziej znane formy komunikacji Boga to Słowo Boże, Eucharystia, Adoracja, modlitwa. Bóg mówi też w naszej intuicji, w zwykłych codziennych sytuacjach – podczas spotkania z sąsiadem lub nieznaną osobą.  W czytanej książce, na spacerze, w pracy, w tramwaju, aucie, czy w kolejce do lekarza, poprzez film lub bajkę, sztukę, muzykę, inspiracje, nasze marzenia i pragnienia serca. Bóg mówi też w sposób najbardziej osobliwy – przez delikatne poruszenia serca.

Wewnętrznie porusza nas wówczas Duch Święty. Im częściej zapraszam Ducha Świętego do każdej czynności dnia, tym więcej zauważam form i komunikatów od Boga. On mówi stale, On o mnie pamięta, On troszczy się o mnie, Mu zależy na mnie. Te Jego ślady w codzienności nazywam pocałunkami od Dobrego Boga 🙂

Przywrócone szczęście

Dnia 20 lipca 2021 zorganizowaliśmy we wspólnocie wieczór kinowy z filmem “Czy naprawdę wierzysz?” Pan Bóg przemówił do nas właśnie poprzez ten film i historie życia bohaterów. W projekcji przeplatają się ze sobą losy dwunastu osób, które mimo, że z pozoru wydają się sytuacjami jednostkowymi dotyczącymi tylko danej postaci, to przy spojrzeniu z lotu ptaka widzimy Jednego Ducha i Jedną Miłość, która łączy te losy i je spaja.

Bohaterowie są sobie potrzebni, umacniają się wzajemnie i są wpisani w Boży plan. Głównym motywem jest temat wiary, a konkretnie konfrontacja z pytaniem “Czy naprawdę wierzysz?”. Każdy z bohaterów znajduje się w różnej sytuacji życiowej i ma za sobą lub przed sobą wyzwania do pokonania, ale każdy też po zakotwiczeniu się w Bogu, wie co robić, ma w sercu pokój i idzie za tym, Który jest Najważniejszy – za Jezusem. Dopiero wtedy, kiedy świadomie zapraszają Jezusa do życia, On ma moc przemienić serce i je uzdrowić i to właśnie dopiero wtedy stają się świadkami prawdziwych cudów!

Jezus pomaga im pokonać olbrzymie blokady życiowe, które są do tego stopnia obciążające, że w beznadziei położenia skłaniają aż do niejednokrotnej próby odebrania sobie życia. Ale Jezus w delikatny sposób pokazuje alternatywne wyjścia z sytuacji i rozładowuje najtrudniejsze sytuacje działając właśnie poprzez ludzi. Bohaterowie są dla siebie darem, świadkami Bożej Miłości, pomocą, światłem Boga. Mimo własnych słabości, trudów życia i okoliczności, w których się znajdują to właśnie z Jezusem, w Jego łasce potrafią przekroczyć to, co ich do tej pory nokautowało i wydawało się niemożliwe. Co generowało smutek, lęk, rozpacz, przerażenie, bierność i beznadzieję życia, co powodowało, że czuli się przegrani. 

Uzdrowienie serca

Jezus leczy z doświadczenia odrzucenia i braku rodzicielskiej miłości, które do tej pory ich wiązało i nie pozwoliło na życie pełnią.
Jezus uwalnia z poczucia porażki i poczucia winy.
Jezus uzdalnia do miłości i otwiera serca do wejścia w prawdziwą i piękną relację.
Jezus wysyła dobrych ludzi tam, gdzie jest to potrzebne.
Jezus daje dom bezdomnym i rodzinę tym, którzy jej pragną.
Jezus umacnia postawę wiary, a wątpiącym daje ślady swojego działania.
Jezus uzdalnia do radykalnego wybaczenia i ratowania życia prześladowcom. 
Jezus pomaga widzieć sercem więcej, szerzej i pełniej.
Jezus daje wszystko to, co jest piękne i życiodajne! 

Jezus rodzi nowe życie!

Tak, jak bohaterowie filmu również my codziennie stawiamy czoła wyzwaniom, które chcą nas ograniczać odbierając radość. Jeśli tylko zaprosimy Jezusa i Mu oddamy to, co nas przygniata to On obali mury, a jeśli trzeba zrobi cud! Na pewno nas nie zostawi. Przez – czasem trudną historię – wyprowadzi nas do pełni życia i będzie do nas mówił, dawał znaki, szukał nowych sposobów komunikacji. Nie spocznie, póki tego nie dokona!

Tylko czy chcę Mu na to chcę pozwolić? Czy mam odwagę do bycia szczerym z Bogiem i skonfrontowanie się przy Nim z tym, z czym sobie nie radzę? Jeśli tylko zaproszę do tego Boga to On przemieni myślenie, przekonania, serce i stworzy wszystko nowe!

Pocałunki z Nieba

To takie piękne, że mam wybór! Mogę już tu na ziemi wypatrywać znaków i komunikatów od Dobrego Boga. Szukać tej częstotliwości, na której odbieram Jego sygnały. Stawanie się przyjacielem Boga to uczenie się Jego języka miłości jaki ma dla mnie. Jest to poznawanie sposobów jego komunikacji; obserwowanie, kiedy najczęściej Go słyszę, w jakiej formie, okolicznościach – może przez drugiego człowieka?

Mogę szukać Jego śladów na piasku codzienności życia, która może wydaje się nudna i szara. Jeśli do tej szarej codzienności zapraszam Boga i staram się Go usłyszeć, to ta moja zwykła codzienność staje się czasem świętym, życiodajnym, przepełnionym łaską, Bożą energią i rodnością, światłem, czasem budowania pięknej relacji z Bogiem, a tym samym staje się początkiem wieczności! 

Tytuł: Czy naprawdę wierzysz?
Reżyseria: Jon Gunn
Scenariusz: Chuck Konzelman / Cary Solomon
Produkcja: USA
Premiera: 20 marca 2015 (świat)

Anna Obrycka